معرفی هتل های لوکس مشهد

 

هتل های مشهد

درباره هتل قصر طلایی مشهد

هتل پنج ستاره قصر طلائی در سال ۱۳۸۷ توسط پدر صنعت هتلداری ایران، حاج محمود سزاوار بنا شد و شهریور ماه ۱۳۸۹ به بهره برداری رسید. هتل قصر طلایی با مساحت حدود ۵۰۰۰ متر مربع، با دارا بودن ۱۶ طبقه و ۳۵۷ واحد اقامتی، آماده پذیرایی از مهمانان گرامی می باشد. فاز دوم هتل نیز دارای زیر بنای حدود ۷۰۰۰۰ مترمربع، شامل بیست طبقه و ۶۱۰ واحد اقامتی با دکوراسیون مجلل می باشد که با نمای حرم مطهر امام رضا (ع)، اقامتی به یاد ماندنی را در خاطر مهمانان ثبت می کند. از دلایل انتخاب این هتل می توان به موقعیت مکانی مناسب هتل و امکانات مجهز تفریحی از جمله سالن بدنسازی، استخر، سونا، انواع ماساژ و … اشاره کرد.

رستوران و کافی شاپ های هتل قصر طلایی مشهد

رستوران ترنم هتل قصر واقع در طبقه اول مخصوص سرو غذا های ایرانی و بین المللی و با ظرفیت حدود ۵۰۰ نفر(ساعت کاری: ۲۴ ساعته)
رستوران سنتی ترمه هتل قصر طلایی واقع در طبقه دوم مخصوص سرو غذاهای سنتی و محلی و با ظرفیت حدود ۱۰۰ نفر (ساعت کاری: نهار ۱۲:۰۰ الی ۱۵:۳۰ ، شام: ۲۰:۰۰ الی ۲۳:۳۰)
رستوران پنج قاره زوشا هتل بین المللی قصر طلایی واقع در طبق دوم مخصوص سرو انواع منو های پنج قاره جهان و با ظرفیت حدود ۱۰۰ نفر (ساعت کاری: ۱۲:۰۰ الی ۲۴:۰۰)
رستوران ضیافت هتل قصر واقع در طبقه منفی یک مخصوص سرو صبحانه و برگزاری مجالس و با ظرفیت حدود ۶۰۰ نفر (ساعت کاری: صبحانه ۷:۰۰ الی ۱۰:۰۰)
رستوران تابستانی بارگاه هتل قصر طلائی ویژه تابستان واقع در طبقه دوم مخصوص سرو انواع غذاهای فست فود و با ظرفیت حدود ۱۰۰ نفر (ساعت کاری: شام: ۲۰:۰۰ الی ۲۳:۳۰)
رستوران VIP پرستیژ هتل قصر واقع در طبقه اول مخصوص سرو انواع منو های ایرانی و بین المللی و با ظرفیت حدود ۱۴۰ نفر (ساعت کاری: به صورت شبانه روزی و ۲۴ ساعته)
کافی شاپ آتریوم مینوتا هتل قصر طلایی با ظرفیت ۲۰ نفر واقع در طبقه ششم (ساعت کاری: ۲۴ ساعته)
لانج هتل بین المللی قصر طلایی با ظرفیت حدود ۷۰ نفر واقع در طبقه همکف (لابی) (ساعتکاری: ۲۴ ساعته)
کافی شاپ مجموعه تفریحی هتل قصر واقع در طبقه منفی سه با ظرفیت ۲۰ نفر (ساعت کاری:۸:۰۰ الی ۲۳:۳۰)
کافی شاپ استخر هتل قصر واقع در طبقه منفی سه در مجموعه استخر هتل واقع شده با ظرفیت حدود ۱۵ نفر (ساعت کاری: ۹:۰۰ الی ۲۳:۰۰)

 

درباره هتل آپارتمان زمرد مشهد

هتل اپارتمان زمرد مشهد در بهترین منطقه مشهد نزدیک به حرم مطهر رضوی واقع شده است .هتل اپارتمان زمرد در زمینی به وسعت چندین هزار متر ساخته شده که با فضای دلنشین زیبا و با معماری منحصر به فرد و کلاسیک، خود را از همتایانش متمایز می سازد. هتل زمرد ، در کنار گنبد طلایی حرم امام رضا(ع) خودنمایی می کند که با طراحی منحصر به فرد و با فاصله زمانی چند دقیقه ای اش از حرم مطهر شرایط بسیار مناسبی را برای میهمانان عزیزش فراهم آورده است. هتل آپارتمان زمرد در تابستان ۱۳۹۳ مورد بازسازی قرار گرفت. این هتل اپارتمان دارای ۶ طبقه مشتمل بر ۸۸ باب سوئیت و آپارتمان است.

رستوران و کافی شاپ های هتل آپارتمان زمرد مشهد

رستوران هتل زمرد واقع در طبقه ۱- با ظرفیت ۲۰۰ نفر ( ساعت کاری: صبحانه ۸:۰۰ الی ۱۰:۰۰ ، نهار ۱۳:۰۰ الی ۱۵:۰۰ ، شام ۲۰:۰۰ الی ۲۲:۰۰)
کافی شاپ هتل اپارتمان زمرد واقع در طبقه همکف ( ساعت کاری ۱۰:۰۰ الی ۲۲:۰۰)

 

درباره ی هتل درویش در مشهد

هتل مجلل درویشی با ۵ ستاره تاپ در شهر مشهد توسط بخش خصوصی ساخته و در هفته گردشگری به صورت رسمی افتتاح شد.

به گزارش مهر، هتل مجلل درویشی در حاشیه خیابان امام رضا(ع) قرار دارد که با بیست طبقه، مرتفع ترین مرکز اقامتی و تنها هتل آتریوم (هتل با فضای باز میانی) در شرق کشور است. این هتل در چند روز اخیر با تبلیغات مختلف سعی کرده است که توجه گردشگران را به سمت خود جلب کند تبلیغاتی که حتی باعث شد این هتل از سوی معاون گردشگری کشور در هفته گردشگری به رغم شروع به کار آن، افتتاح رسمی شود.

واژه مجلل از آن جهت به این هتل اطلاق شده که دارای ۵ رستوران و اتاقهای مختلف است رستوران هایی که هر یک منوی جداگانه ای برای مشتریان خود دارد. در یکی از این رستوران ها غذای مراکشی سرو می شود و در دیگری که رستوران برکه نام دارد، مشتریان اکنون از آن به عنوان چایخانه استفاده می کنند اما در آینده می توانند همانجا ماهیگیری کرده و آن را به هفت مدل مختلف سرو کنند.

اتاقهای آن نیز از شبی ۱۸۵ هزار تومان برای یک نفر قیمت دارد تا شبی دو میلیون تومان. اتاقهای لوکس این هتل به این دلیل گران هستد که مسافر می تواند از تمام خدمات هتل حتی ترانسفر به صورت رایگان استفاده کند ضمن اینکه در این اتاقها که سوئیتهای ۷۰ متری پنت هاوس هستند، سونای خشک، وسایل الکترونیکی، کامپیوتر و فکس نیز وجود دارد.

دوبلکس های ملل نیز عنوان اتاقهای دیگر این هتل است که اکنون تا ۹۵ درصد پیشرفت داشته و تا یکی دو ماه آینده برای پذیرایی از مهمانان خارجی بهره برداری می شود این اتاقها با سبک و معماری کشورهایی از جمله مصر، هند و چین ساخته شده است.

محسن درویشی یکی از مدیران این هتل در مراسم اهدای لوح بهره برداری هتل، با اعلام اینکه ساخت هتل بیش از ۸ سال طول کشیده است گفت: این مجموعه دارای وسعتی درحدود ۳۳۵۰ متر با زیربنای ۳۰هزار مترمربع در ۲۲ طبقه با ظرفیت ۲۲۰ اتاق و ۵۰۰ تخت ساخته شده است که با آغاز بهره برداری آن برای بیش از ۳۰۰ نفر شغل ایجاد کرده است.در ساخت این هتل از ۲۵ هزار شیشه‌ جذب انرژی خورشیدی و همچنین سیستم BMS برای کنترل فنی هوشمند و سیستم‌های ضدحریق و ایمنی استفاده شده است.

منظور درویشی از سیستم BMS این است که این سیستم هوشمند باعث می شود تا هر مشکلی در حوزه الکترونیکی هتل حتی اگر سوختگی برق یک لامپ در یک اتاق اتفاق بیفتد، توسط کامپیوتر به متصدی مربوطه اطلاع داده می شود این سیستم اکنون در کمتر هتلی مورد استفاده قرار می گیرد.

با همه این امکانات هتل درویشی مشهد که توسط یکی از ملاکان و طلافروشان مطرح شهر مشهد ساخته شده است به باور کارشناسان هتلداری سودده نیست. مالک این هتل نیز اذعان می کند برای هتلی که برای ساخت آن تنها ۱۱ میلیارد تومان از محل اعتبارات دولتی استفاده کرده است، سوددهی اهمیتی ندارد.

علی درویشی، سرمایه گذار هتل در میان بهت خبرنگارانی که با وی نشست خبری داشتند، به خبرنگار مهر گفت: من احساس می کردم که زائران شهر مشهد مکان اقامتی مناسبی در اختیار نداشتند به همین دلیل درصدد ساخت یک مرکز اقامتی متناسب با شان آنها برآمدم.

وی با اعلام اینکه در نظر دارم که اداره این هتل به سبک شرعی و اسلامی انجام شود ادامه داد: از سرمایه خود و طلایی که زمانی گرمی چهار هزار تومان بود برای ساخت این هتل استفاده کرده ام و اکنون با علاقه تمام آن را به بهره برداری رسانده ام بنابراین فکر سوددهی آن را نکرده ام.

این هتل که در بسیاری از بخشهای معماری آن، المان های عربی به کار رفته، به گفته سرمایه گذار هتل، از طراحی نئوکلاسیک استفاده شده است که هم کلاسیک است و هم مدرن بنابراین وی معتقد است که این هتل عربی نیست!

با همه این امکانات برخی از هتلداران و کارشناسان هتلداری که برای مراسم افتتاح به هتل درویشی آمده بودند، به خبرنگار مهر گفتند که این هتل سود ده نخواهد بود چون قیمت برخی از اتاقهای آن خیلی گران است و تنها عده خاصی مشتری آن هستند بنابراین تنها درصورتی می توانند همیشه مسافر داشته باشند که تبلیغ خوبی برای آن عده انجام داده باشند و هر بار خدمات متفاوتی به آن عرضه کنند وگرنه این هتل بعد از مدتی یا مشتری خود را از دست می دهد و یا یک عده مشتری ثابت خواهد داشت.

از سوی دیگر به باور این کارشناسان هتلداری، هتل ساخته شده کاملا نمادهای عربی دارد و در برخی از المان ها مانند سازه لوستری که در وسط لابی قرار گرفته یک نماد کارهای تجاری است و برای یک هتل کارائی ندارد پس اگر روی نمادهای ایرانی بیشتر از نمادهای عربی تکیه می شد شاید زیباتر به نظر می رسید آن هنگام بود که می توانستیم بگوییم این هتل یک هتل مجلل ایرانی است.

 

معرفی آرامگاه فردوسی مشهد

 

آرامگاه فردوسی (گشایش:۱۳۱۳/۱۹۳۴م)، جای‌دفن ابوالقاسم فردوسی در توس است. به‌دست هوشنگ سیحون بر پایهٔ طرح پیشین کریم طاهرزاده بهزاد، با کمی تغییرات در ابعاد و اندازه و تزئینات، طراحی و بازسازی شد. سرکار و معمار مجری ساختمان حسین لرزاده و حسین حجارباشی زنجانی و تقی درودیان مباشر ساخت این بنا بودند.

 

خصوصیات معماری بنا

ساختمان کنونی آرامگاه در سال ۱۳۱۳ هم‌زمان با آیین‌های هزاره فردوسی گشایش یافت. . آرامگاه که به شکل بناهای پرسپولیس و مقبره کورش در پاسارگاد ساخته شده است از سه قسمت تشکیل شده است که اولین بخش آن، میانی‌ترین بخش است و از سنگ قبری از جنس مرمر به ابعاد ۱٫۵×۱ متر و حدود ۰٫۵ متر ارتفاع تشکیل شده است و در مرکز در سکوی مرمری قرار گرفته است. بخش دوم شامل تالاری مربع شکل است که از سنگ مرمر ساخته شده و داخل آن با کاشی تزئین گشته است و چهار ستون بلند با دو سر ستون بزرگ در چهارگوشه این تالار موجود می‌باشد و تصویر مردی بالدار در بالای ضلع جنوبی بنای اصلی ایجاد گشته است که ویژگی‌های پرسپولیس را بیشتر به یاد می‌آورد و سومین بخش محوطه پلکانی پوشیده از سنگ مرمر است که اتاق روی آن قرار گرفته است و تعداد زیادی از اشعار فردوسی روی دیوار آن حک گشته است که حسین حجار باشی زنجانی سنگتراشی سنگ‌های بنا و قبر را انجام داده است و سنگ نوشته‌های آرامگاه را که به خط نستعلیق و از اشعار فردوسی می‌باشد از آثار طاهرزاده است.

پس از کودتای سوم اسفند ماه سال ۱۲۹۹ خورشیدی، در سال ۱۳۰۱ خورشیدی، گروهی از رجال سیاسی-فرهنگی و علاقه‌مند به هنر ایران، برای حفظ و نگه داری و تعمیر ساختمان‌های تاریخی و پاس حرمت یادگارها و مفاخر فرهنگی و هنری ایران، گرد هم آمدند و جمعیتی به نام «انجمن آثار ملّی» را تشکیل دادند. از اقدامات اولیهٔ انجمن آثار ملّی، طرح ساخت آرامگاه فردوسی بود. کریم طاهرزاده بهزاد، طرح آرامگاه فردوسی را پیشنهاد کرد و این طرح در سال ۱۳۱۳ خورشیدی افتتاح شد. به علت ناآشنایی سازندگان به فنون آزمایش خاک، محاسبه نکردن دقیق و بی‌اطلاعی از وضعیت آب‌های زیرزمینی ناحیهٔ طوس، ساختمان از همان نخستین سال‌ها، شروع به نشست کرد و پس از ۳۰ سال، هوشنگ سیحون با حفظ طرح اولیه و الحاقات جدید، بنایی جدید پیشنهاد کرد. در طرح جدید هوشنگ سیحون نمای اصلی مقبره حفظ شد، اما در فضاهای داخلی تغییرات بسیاری انجام گرفت.
جایگاه کنونی
تندیس رستم، رونمایی شده در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۲

مجموعه فرهنگی باغ آرامگاه فردوسی در ۲۰ کیلومتری شمال غربی شهر مشهد، در مسیری منشعب از راه عمومی مشهد به کلات نادری، نزدیک به شهر تاریخی طابران و بقعه تاریخی هارونیه قرار دارد. روستای پاژ زادگاه فردوسی که امروزه فاز نامیده می‌شود در ۲۸ کیلومتری شرق آرامگاه فردوسی قرار دارد.

در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری طرح‌هایی برای گسترش و بهسازی آرامگاه حکیم در دست اقدام دارد که در همین زمینه زمین‌ها و ساختمان‌های اطراف آرامگاه به تملک این سازمان در می‌آیند و هرگونه ساخت و ساز تازه در حریم آرامگاه کلاً ممنوع می‌باشد. با این حال متأسفانه وزارت نیرو در سال ۱۳۸۶ با نصب دکل‌های بزرگ انتقال نیروی برق دورنمای آرامگاه فردوسی را مخدوش کرده که موجب برانگیختن اعتراض عمومی گردید.
تاریخچه ساخت و بازسازی
آرامگاه فردوسی، سال ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۳
نمای جلوی آرامگاه فردوسی
بلیت بخت‌آزمایی برای تکمیل ساختمان آرامگاه فردوسی، مربوط به جشن هزاره فردوسی، سال ۱۳۱۳ شمسی. روی این بلیت، تصویری از آرامگاه فردوسی و شعری از این شاعر چاپ شده است

چنان‌که مشهور است، پیکر فردوسی را به دلیل شیعه بودن فردوسی به گورستان راه ندادند و ناچار او را در باغ خودش درون شهر طابران توس، نزدیک به دروازهٔ شرقی رزان به خاک سپردند. خاک جای او زیارتگاه اهل دانش و معرفت بود و با آنکه بارها آن را با خاک یکسان کردند از نو ساخته می‌شد. خبری نه چندان موثق ساختن اولین بنا بر گور ابوالقاسم فردوسی را به سپهدار توس در زمان فردوسی، یعنی ارسلان جاذب سپهدار توس نسبت داده، که ذکر او در دیباچه شاهنامه آمده‌است.

صد سال پس از مرگ فردوسی در ۵۱۰ نظامی عروضی گور شاعر حماسه سرای ایران در باغی متعلق به خود شاعر زیارت کرد، و ششصد سال بعد هنگامی که عبیدخان ازبک به تیشهٔ تعصب آن را ویران کرده بود قاضی نورالله شوشتری به شرف زیارت آن نایل آمد. بعدها در ۱۳۰۲ ه‍. ق که میرزا عبدالوهاب خان شیرازی نصیرالدوله (آصف‌الدوله) والی خراسان بود، به دستور آن مرد ادب‌دوست گورجای فردوسی به قرائن و آثار و علائمی، در باغی درون طوس تعیین گردید و بنایی آجری بر آن ساخته شد.

بعد از جنگ جهانی اول که شور و احساسات ملی در ایران بالا گرفته بود، در مجامع و مطبوعات قدرشناسی از فردوسی و لزوم بنای شایسته‌ای بر سر خاک او مطرح گردید. ملک‌الشعرا بهار که طوس را زیارت کرده و تنها سکویی بی سقف و دیوار به‌جای بنای آصف‌الدوله یافته بود، در ۱۲۹۹ در هفته‌نامهٔ نوبهار خود مقاله‌ای در لزوم بنای آرامگاه نوشت. پس از تأسیس انجمن آثار ملی در سال ۱۳۰۱، به همت محمدعلی فروغی رئیس انجمن کوشش‌هایی برای ساختمان آرامگاه آغاز شد. چون نیت این بود که آرامگاه شاعر بزرگ ملی به هزینهٔ مردم و نه از بودجهٔ دولت ساخته شود، در ۱۳۰۴ با نشر بیانیه‌ای از مردم خواستند که اعاناتی برای این منظور به حساب انجمن پرداخت نمایند.

در اردیبهشت سال ۱۳۰۵ کیخسرو شاهرخ که نماینده زرتشتیان در مجلس شورای ملی بود، مأموریت یافت به همراه گروهی از طرف انجمن برای تعیین محل دقیق خاکسپاری فردوسی از تهران به شهر طوس سفر کنند. پس از جستجو در باغ حاج میرزا علی قائم مقام نایب التولیه، تختگاهی یافتند که طولش شش متر و عرضش پنج متر بود و آن همان مدفن فردوسی بود.آندره گدار رئیس اداره باستان‌شناسی، مقبره را به شکل اهرام مصر طراحی کرده بود و ساخت این طرح در مراحل اولیه پیش رفته بود ولی با مخالفت ذکاءالملک فروغی این طرح تخریب شد تا به جای آن مقبره‌ای به سبک ایرانی هخامنشی ساخته شود. طراحی این مقبره بر عهده حسین لرزاده گذاشته شد. اشعار کتیبه‌ها به خط استاد عمادالکتاب نوشته شده و سپس بر سنگهای نما انتقال داده شده. ساختمان آرامگاه در سال ۱۳۱۱ آغاز و در مدت ۱۸ ماه به پایان رسید و برای جشن هزاره فردوسی در سال ۱۳۱۳ آماده شد. برای تأمین کسری هزینه ۱۶۰هزار برگ بلیت بخت‌آزمایی ده ریالی چاپ و از طریق شعبه‌های بانک ملی ایران توزیع شده بود.

مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود و بهترین حجاران تصاویری از شاهنامه را بر دیوارهایش حک کردند. اما از آنجا که در طراحی بنا محاسبات فنی دقیق لازم به عمل نیامده بود، بویژه به سبب عدم محاسبهٔ مقاومت خاک و مصالح پی، ساختمان آرامگاه از همان سال‌های نخست شروع به جذب رطوبت و نشست کرد. تعمیرات و مراقبت‌های سی‌ساله هم کارگر نیفتاد، و ناچار لزوم تجدید بنای آرامگاه مطرح شد. به دستور انجمن آثار ملی در سال ۱۳۴۳ بازسازی بنا با نظارت مهندس هوشنگ سیحون در سال ۱۳۴۷ به انجام رسید.

بنای پیشین دارای نمای بیرونی شبیه بنای فعلی بود، اما داخل آن کوچکتر و کم‌عمق‌تر و دارای دو ورودی کم‌عرض شرقی و غربی بود. بنای کنونی، که سعی شده در ظاهر کاملاً شبیه بنای پیشین باشد دارای نهصد متر سطح زیربنا، و ساخته شده از بتون و سنگ و کاشی است. بخش فوقانی بنا، که در اجرای اولیه توپر بود این بار میان‌تهی ساخته شد. سقف داخلی آن هم با کاشی‌کاری معرق و متأثر از عناصر تزیینی دورهٔ هخامنشی و عصر فردوسی روکاری شد. دیوارهای آن هم تماماً با سنگهایی از منطقهٔ توس نماسازی شد. هیئت کلی بنا آرامگاه کوروش بزرگ در پاسارگاد را تداعی می‌کند.

اینک باغ آرامگاه که حدود شش هکتار مساحت، و یک موزه و کتابخانه دارد، سالانه بیش از یک میلیون زائر و شیفتهٔ فردوسی را می‌پذیرد. موزه در گذشته، چایخانه سنتی و مکانی برای استراحت بازدیدکنندگان بود ولی بعدها در سال ۱۳۶۱ با کشف آثار باستانی در شهر قدیم توس و همچنین اهدای اشیای تاریخی توسط افراد مختلف به موزه مبدل گشت.با این همه فضلای اهل ادب ایران این مجموعه را درخور شأن رفیع فردوسی نمی‌دانند و در صدد توسعه و آبادی آنند.